Zəfərin ən böyük payı, ən saf haqqı məhz onların balaca ürəklərində Vətən sevgisi daşıyan, atasının döyüş hekayələrini oyunlarında yaşadan, bayrağı oyuncaq deyil, müqəddəs bir əmanət kimi tutan uşaqlarındır.
Onlar müharibəni görmədilər, amma onun izlərini daşıyan gözlərə baxa-baxa böyüdülər. Atalarının yoxluğunu, yarasını, susqunluğunu, bəzən gülüşünə qarışmış kədərini hiss edə-edə yaşadılar. Onları böyüdən təkcə ana nəvazişi yox, həm də Vətənin çəkdiyi ağrı, qazilərin çiyinlərində daşıdığı qəribə bir susqun qürurdur.
Zəfər yalnız torpağın azad olunması deyil.
Zəfər bu uşaqların sabah sakit yatması, sakit oyanmasıdır.
Zəfər bir daha şəhid verilməməsi, anaların qara yaylıq taxmaması, bayrağın yalnız sevinclə dalğalanmasıdır.
Zəfər suveren, bütöv, güclü Azərbaycanın gələcəyini gülə-gülə qarşılayan bu körpə baxışlardır.
Bütün şücaətlərin, bütün döyüşlərin, bütün qələbələrin ən gözəl davamı uşaqların gülüşüdür. Biz o gülüşü qorumaq üçün döyüşdük, şəhid verdik, tarix yazdıq.
Qoy bu gülüşlər heç vaxt sönməsin…
Qoy Azərbaycan əbədi Zəfər içində yaşasın.
Qoy hər bir uşaq doğma torpağında, sülh içində, qürurla böyüsün.
