İkinci Dünya müharibəsi zamanı Almaniya tərəfindən işğal olunmuş Niderlandda yaşanan qış aclığı dövründə çəkilmiş holland oğlan uşağı. Əlində qaşıq tutub — yeməyin tapılacağına ümidlə baxır.
Bu fotoşəkil 1944–45-ci illərin “Aclıq Qışı” zamanı çəkilmişdir. O vaxt Niderlandın qərb hissəsi nasist işğalı altında idi və ərzaq tədarükü tamamilə kəsilmişdi. Dəmir yolu tətili və almanların sərt cəzaları nəticəsində milyonlarla holland mülki əhali aclıq içində qaldı. Tarixdə ən soyuq qışlardan biri idi. Arıq və yalınayaq uşaq əlində bir qaşıq tutur — ümidsizlik içində sadə bir ümid rəmzi. Onun arxasında ailəsi səssizcə gözləyir, aclıqdan çökmüş sifətləri ilə.
Müharibənin son aylarında, Niderlandda 20 mindən çox insan aclıqdan öldü. Çörək, kartof, hətta heyvan yemi belə yox idi. İnsanlar sağ qalmaq üçün lalə soğanağını qaynadır, ağacların qabığını qoparıb yeyirdilər. Aclıq xüsusilə uşaqlara ağır təsir etdi — onların inkişafı və sağlamlığı bir çoxunda ömürlük zədələndi.
Müttəfiqlər 1945-ci ilin mayında bölgəni azad edəndə, şəhərlərin tam çökmə həddində olduğunu gördülər. Amma bu əzabdan birlik və qərarlılıq doğdu — müharibədən sonrakı Niderland hökuməti vəd etdi ki, vətəndaşları bir daha heç vaxt aclıqla üzləşməyəcək.
Niderland aclığı insan biologiyası üzrə böyük elmi tədqiqatlara səbəb oldu. Alimlər sonradan aşkar etdilər ki, “Aclıq Qışı” zamanı doğulan uşaqlarda ürək-damar xəstəlikləri və diabet daha çox yayılıb. Bu, aclığın genləri dəyişdirə bildiyini sübut edən ilk dəlillərdən biri idi və epigenetika elminin başlanğıcı sayılır.